Toen ik het boek van Pauline doorbladerde, viel mijn oog op de zoete aardappel nacho’s. Deze maak je in de oven en Pauline had uitgevogeld hoe je deze echt knapperig kon krijgen. Daar was ik heel erg benieuwd naar, en omdat ik het idee ook zo leuk vond besloot ik met het recept aan de slag te gaan. Zoals je aan de foto en titel van dit bericht ziet, is er in het proces iets veranderd. Ik heb namelijk zoete aardappelchips gemaakt in plaats van de nacho schotel uit het boek. Hoe dat zo kwam, dat zal ik je vertellen.
Het kwam door verschillende redenen. Bij de eerste poging (ja, ik deed er meer) had ik helemaal volgens recept het mengsel van ui, tomaat, maïs en bonen gemaakt voor over de zoete aardappel nacho’s. Ik had zelfs guacamole gemaakt. Ik gebruikte mijn nieuwe foodprocessor opzetstuk om de zoete aardappels in dunne plakjes te snijden en ze konden de oven in. Bij dat opzetstuk ging het mis, want die kon de plakjes niet zo flinterdun snijden als eigenlijk moet. Het werd een lekkere maaltijd hoor, maar niet zo knapperig als ik had gehoopt.
Poging 2 en 3
Pauline raadt een mandoline aan, die heb ik helaas niet, maar ze schrijft dat je ook een dunschiller kon gebruiken. Top, die lag wel in de keukenla dus probeerde ik dat gewoon. Omdat mijn zoete aardappels te groot waren voor mijn bescheiden dunschiller, halveerde ik ze en sneed (schilde?) er daarna dunne plakjes van. Ha, dat ging prima. Ik had vertrouwen in het resultaat en schoof de plaat in de oven. Halverwege draaide ik ze om en ik ging weer verder met het schillen van de resterende zoete aardappel. Had ik niet moeten doen, want ik hield de plaat in de oven niet goed genoeg in de gaten. Resultaat? Donkerbruine chips, wel knapperig overigens.
Bij de tweede plaat schijfjes zat ik netjes op mijn hurken voor de oven en hield mijn zoete aardappelchips nauwlettend in de gaten. Een mislukte poging tot het maken van gewone chips een paar jaar geleden schoot weer door mijn hoofd. Misschien waren dit soort recepten gewoon niet aan mij besteed dacht ik nog. Maar wonder boven wonder kwamen er knapperige chipjes uit de oven! YES! Ein-de-lijk was het gelukt.
nacho’s of chips
En wat je dan altijd zult zien, is dat je op het moment dat het lukt, niet alle ingrediënten in huis hebt om er nacho’s met een lekkere topping van te maken. Typisch weer iets voor mij, dus ik besloot er gewoon wat zure room bij te serveren en ze als chips te verorberen. Ook heel erg lekker, maar in het recept zal ik erbij zetten hoe je ze dus ook als nacho’s kunt serveren. Enne, die mandoline is toegevoegd aan mijn wensenlijstje, daar zie ik na dit avontuur het nut toch best wel van in 😉 .
Zoete aardappelchips
Equipment
-
mandoline of een dunschiller
Ingrediënten
- 2 zoete aardappels
Topping
- 2 tomaten
- 200 gram maïs
- 200 gram kidneybonen
- 1 rode ui
- handje peterselie
- 40 gram cheddar
- 100 gram zure room
Instructies
-
Was de zoete aardappelen en snijd ze in hele dunne plakjes. Liefst met een mandoline, maar een kaasschaaf of dunschiller kan ook. Belangrijk is dat ze zo dun mogelijk worden (geloof mij maar, haha).
-
Leg de plakjes op een bakplaat (zonder bakpapier). Schuif de plaat in een voorverwarmde oven van 200 °C (boven- en onderwarmte) en laat ze hier 6 minuten in staan.
-
Haal dan de plaat uit de oven en keer de chips om. Ik gebruikt hier een spatel voor. Schuif de plaat weer terug in de oven. Weer voor ongeveer 6 minuten, maar houd ze goed in de gaten. Hoe kleiner de chips (zoals bij mij), hoe sneller ze klaar zijn.
-
Serveer de chips gelijk uit de oven met zure room. Wil je de topping erbij? Snijd dan de ingrediënten hiervoor fijn en strooi deze over de nacho’s. Ook erg lekker met guacamole erbij.
Benieuwd naar mijn review van Feel Good Food? Die lees je hier!