Behind the scenes: juli 2017 #2

Deze behind the scenes staat helemaal in het teken van mijn vakantie de laatste 3 weken. Voor het eerst in jaren heb ik 3 weken lang niet gewerkt en zelfs amper aan werk gedacht. Lian nam alles over zodat ik lekker vakantie kon vieren, wat een zaligheid. Naast een paar daagjes thuis was ik het grootste deel van mijn vakantie in Zuid-Afrika om de reis te maken waar ik al járen naar uitkeek. En wat was het fantastisch. De twee dagen in het Krugerpark waren het absolute hoogtepunt en dat wil ik zeker nog eens gaan doen. Al is het maar om alle foto’s ‘opnieuw’ te maken, want al mijn bagage (inclusief camera dus) werd gestolen. Over een enerverende vakantie gesproken. Pak er maar wat te drinken bij, want dit is de langste behind the scenes met de meeste foto’s ooit.

Maandag 17 juli vertrok ik met het vliegtuig naar Zuid-Afrika. Ik ging mee met een groepsreis en van tevoren had ik met een aantal reisgenoten al via de app contact gehad. Met hen sprak ik af op Schiphol en dat was reuze gezellig. We vlogen eind van de middag eerst naar Frankfurt om daar na een overstap door te gaan naar Johannesburg.

Dinsdagochtend kwamen we daar aan. Voor mij was het de eerste keer op zo’n lange vlucht (10,5 uur) en ik vond het niks. Het was een nachtvlucht en ik heb geen oog dicht gedaan. Maar je moet er wat voor over hebben nietwaar 😉 . Onderweg waren we al wat meer reisgenoten tegengekomen en in de aankomsthal was onze groep dan echt compleet. Omdat we nog niet naar ons hotel konden gaan, gingen we gelijk een dag op pad. Met de bus reden we naar Soweto, een township van Johannesburg. De apartheid en Nelson Mandela spelen hier een grote rol en het toeval wil dat deze dag Nelson Mandela 99 jaar zou zijn geworden. Dat was te merken toen we zijn huis bezochten. Een hoop muziek en dans en er werd zelfs taart uitgedeeld.

Woensdag stond in het teken van de reis richting het Krugerpark. Via de panoramaroute reden we hierheen en dat zorgde voor prachtige uitzichten. Achter mij op de foto zie je de rondavels.

We kwamen ’s avonds aan bij de Timabavati lodges, die hebben zulke leuke huisjes! Al zagen we dat pas echt goed op de volgende dag, want omdat het nu winter is in Zuid-Afrika begint het om 5 uur al te schemeren. Dat was best even wennen in het begin.

Donderdag werd er al om kwart voor 5 op de deur van ons hutje geklopt. Een wake-up call voor onze safari! Yes, ik stond binnen no-time naast mijn bed en kon niet wachten om te vertrekken. Hier had ik zó naar uitgekeken. En het was de grootste reden dat ik deze reis wilde maken. Om half 6 vertrokken we in een open jeep naar de rand van het Krugerpark om de hele dag op zoek te gaan naar de wilde dieren.

En het was al snel raak. Binnen een kwartier hadden we al een aantal giraffes, wildebeesten, impala’s en onze eerste olifant gezien. Die olifant maakte de meeste indruk, op slechts 5 meter afstand stond hij rustig te eten en hij kwam steeds wat dichterbij. Ja, dit is waarvoor ik kwam. De rest van de dag kwamen we zó ontzettend veel dieren tegen.

Onze tweede dag safari gingen we naar een ander deel van het park, het was ook gelijk ons vervoer naar het volgende verblijf. Deze dag zagen we veel minder dieren dan de eerste dag. Die eerste dag safari was echt een cadeautje was met de hoeveelheid dieren die we hebben gezien. Op onze tweede dag hadden we wel een fantastisch moment: namelijk een aanval van een leeuwin op een ‘kleine’ giraffe van ongeveer 1,5 jaar. Fantastisch klinkt misschien een beetje raar, want de giraffe overleefde het uiteraard niet. Maar dit is wel hoe de natuur werkt en om dit van zo dichtbij te mogen zien was echt heel bijzonder. We stonden met onze jeep (en heel veel andere jeeps) bij een waterplaats te kijken hoe hier zebra’s, giraffes, wildebeesten en impala’s aan het drinken waren. Echt prachtig om te zien al die dieren bij elkaar.

Een van de gidsen had gespot dat er onder een bosje een leeuwin lag, in de houding om aan te vallen. Dus daar bleven we op wachten. Bij elk dier dat redelijk in de buurt kwam hielden we onze adem in. De impala’s hadden al vroeg door dat er gevaar was en die vluchtten, de rest had het echter niet door. Toen moedergiraffe met haar kind naar het bewuste bosje liep om ervan te eten, greep de leeuwin haar kans. Die sprong tevoorschijn en na een achtervolging van enkele meters maakte ze een flinke sprong om de giraffe bij zijn nek te grijpen. Het duurde denk ik nog een kwartier voordat de giraffe dood was en de leeuwin de giraffe naar de bosjes sleepte. Wat een kracht zit er in zo’n dier.

Ik denk dat je aan mijn beschrijving wel kunt begrijpen dat ik er nog steeds helemaal vol van ben. Zelfs de gidsen waren zwaar onder de indruk. Zeker omdat leeuwinnen normaal niet in hun eentje jagen en al helemaal niet op dit tijdsstip van de dag. Hij wilde al ons video- en fotomateriaal zien.

Ik zet nog even op een rij wat ik allemaal heb gezien op mijn twee dagen safari: olifanten, giraffes, impala’s, springbokken, wildebeesten, een hyena, zebra’s, cheeta’s, buffels, neushoorns, een luipaard, krokodillen, nijlpaarden, leeuwen, wrattenzwijnen, gnoe’s, bavianen, koedoe’s, waterbokken, schildpadden en dan is er vast nog iets dat ik ben vergeten.

De volgende nacht sliepen we in vrij primitieve hutjes waar niet meer in stond dan twee bedden. Voor de sanitaire voorzieningen gingen we naar het toiletgebouw. Ontbijten deden we heel gezellig voor het hutje waar de de braai als ons tafeltje gebruikten. Daarna begonnen we aan onze reisdag. De vakantie stond sowieso veel in het teken van reizen, maar vandaag al helemaal. We reden terug naar Johannesburg waar we een binnenlandse vlucht naar Port Elizabeth namen. Na een lange busrit belandden we bovenop een berg bij Zuurberg Mountain Inn. Het verblijf waar al mijn bagage werd gestolen.

Na een warme douche haalde reisgenootje Tessa mij op en liet ik haar nog even mijn verblijf zien. We hoorden gerommel bij de voordeur en keken even of het een ander reisgenootje was, maar we zagen niets meer. Na nog meer harde onverklaarbare geluiden achter het huisje besloten we dat het waarschijnlijk om apen zou gaan. Ik had ook al andere dieren gehoord en die apen liepen de laatste dagen ook overal rond. Achteraf zijn dit waarschijnlijk al de inbrekers geweest, gelukkig hebben ze ons gehoord en hebben we ze afgeschrikt. Voor even dan.

Na het diner in hotel zaten we nog even in de bar waar plots iemand van onze groep binnenrende en zei dat al hun bagage weg was. Wij sprongen op en renden naar onze eigen huisjes. Samen met een bewaker ging ik naar mijn huisje en bij aankomst wist ik al genoeg. Ik zag dat het licht wat ik buiten expres had aangelaten uit was en toen ik de deur opende was alles weg. Echt alles. Het enige dat ik op dat moment nog had was mijn toilettas en de kleding die ik droeg. In een klein tasje had ik mijn paspoort, mijn pinpas en credit card en wat losgeld mee, maar verder was alles weg. Uitgerekend het eerste hotel wat luxe was en waar we ons veilig voelden. Het allerergst vind ik dat mijn camera -en dan vooral de SD kaart- weg is, precies na twee dagen Krugerpark. Hetgeen waar ik mij het meest op had verheugd en op welke foto’s ik zo ontzettend trots was.

De politie arriveerde na een tijdje zodat 5 mensen uit onze groep (van de 20) aangifte konden doen van diefstal van de bagage. Dit ging allemaal vrij knullig. Omdat we toeristen waren zijn ze gekomen, maar daar is alles dan ook wel mee gezegd. We kregen al te horen van onze gids dat dit nu eenmaal Zuid-Afrika was en dat we onze spullen nooit meer terug zouden zien. Dat zou worden doorverkocht. En voor prijzen waar je van schrikt. Mijn camera kostte omgerekend meer dan 10.000 Rand, die verkopen ze voor 50 Rand. Dat is net iets meer dan 3 euro. Kledingstukken worden voor 5-10 Rand verkocht. Het is hoogstwaarschijnlijk een inside job geweest van (oud)werknemers, het lijkt namelijk ‘goed’ voorbereid te zijn.

Ik kon gelukkig in mijn hoofd de knop best snel omzetten, ik wilde mijn vakantie niet laten verpesten en er zoveel mogelijk uithalen. Dus verscheen ik de volgende ochtend vrolijk bij het ontbijt -na een klein uurtje slaap- met de mededeling dat ik vandaag niet lang na had hoeven te denken over mijn outfit. Tsja, ik krijg op dit soort momenten een apart soort humor zullen we maar zeggen 😉 .

Omdat ik en een aantal andere mensen niets meer hadden, zijn we naar een grote mall in Port Elizabeth gereden om in een uur en 15 minuten alles aan te schaffen voor de rest van de vakantie. Nou, geloof mij dat shoppen dus gewoon echt een sport is. Niet te doen. Op hoog tempo raceten Tessa en ik door een winkelcentrum dat gigantisch was en waar we de weg niet kenden. Er zat zelfs een ijsbaan en casino in, dus dat geeft denk ik wel aan dat het echt heel groot was. Het was voornamelijk een kwestie van pakken wat er wel oké uitziet en dan kopen wat past. Ik had niet alles wat ik graag zou willen, maar ik kon weer een paar dagen vooruit.

Daarna door naar ons volgende verblijf in Plettenberg, vlakbij de zee. Daar waaiden we dan ook lekker uit en dronken we wat bij een strandtent. Omdat we onze dosis spanning en sensatie nog niet hadden gehad die dag, waren we daar getuige van een vechtpartij. Je maakt nog eens wat mee in Zuid-Afrika. De volgende dag reden we ook weer naar zee, dit keer om in een boot te stappen die vervolgens in het water werd geduwd. We gingen op zoek naar walvissen, en die vonden we! Zo bijzonder dat op een enkele meters afstand twee walvissen zwommen. We zagen jammer genoeg niet meer dan hun ruggen, de staarten bleven netjes onder water. Maar toch, bijzonder was het wel. Zeker toen we niet veel later ook nog drie witte haaien hadden gezien waarvan eentje behoorlijk groot was. Die zaten in de buurt van de zeehonden, te wachten op een lekker maaltje.

’s Middags gingen we naar Tsitsikamma, over de bekende suspensoin bridge. Grote hangbruggen tussen de rotsen met een prachtig uitzicht. We zagen zelfs nog een paar walvissen in de verte.

Na een overnachting in Swellenberg reden we tijdens onze route langs een winkelcentrum waar we nog even een stop maakten. We misten nog steeds bepaalde dingen in onze bagage en kregen weer een uur de tijd. Hier vond ik gelukkig alle dingen die ik nog nodig had en daarna gingen we door naar een soort wildlife dierentuin. Na het Krugerpark lang niet meer zo spectaculair natuurlijk, maar we konden een aantal dieren nu wel van heel dichtbij zien. Daarna kwamen we bij een prachtig verblijf in Oudtshoorn met dit prachtige uitzicht (bovenstaande foto). Dit is wat ik zag zodra ik mijn deur van de kamer opende.

Op onze eerste volle dag in Oudtshoorn gingen we naar de Cango grotten en naar een struisvogelboerderij. Ik had nooit zo heel erg veel met struisvogels, maar wat zijn dit leuke dieren zeg. Ik mocht er eerst eentje uit de hand voeren en aaien, daarna kon ik met een emmer vol voer staan voor de zogenoemde ‘nekmassage’. Daar wisten die struisvogels wel raad mee. We lunchten ook bij de struisvogelboerderij, met -hoe toepasselijk- struisvogel. En dat is dus heel erg lekker.

De volgende dag verlieten we Oudtshoorn en begonnen we aan onze reis naar Kaapstad, maar eerst stopten we een paar keer in het wijngebied. In Boschendal genoten we van de beste lunch ooit met het beste uitzicht ooit. Hier had ik mij best een paar dagen kunnen vermaken. Op een andere locatie deden we nog een (snelle) wijnproeverij en daarna reden we door naar het stadje Stellenbosch. Het begon al te schemeren dus we hielden het bij een kort bezoekje. ’s Avonds kwamen we dan eindelijk aan in Kaapstad.

Hoewel we er al even waren, zagen we de volgende dag pas echt iets van Kaapstad. Niet al te lang dan, want we gingen langs de kust rijden via Houtbaai, Kaappunt, Kaap de Goede Hoop en Boulders Beach. Dit was echt ontzettend leuk, ik houd wel van dit soort mooie uitzichten. We gingen uiteraard ook even lekker toeristisch met het bord bij Kaap de Goede Hoop op de foto. En ik vond het ook tijd voor een foto met pinguïns. Helaas was het de broedperiode voor de pinguïns en zagen we er maar weinig op het strand, maar als je op de houten vlonders langs het strand liep zag je er ontzettend veel. En hoe leuk: met jonkies! Sommigen waren nog klein en verstopten zich onder hun ouders, anderen waren al groter en begonnen hun donshaar te verliezen.

Onze laatste volle dag slenterde ik voornamelijk door Kaapstad, ik was in het winkelcentrum te vinden voor wat laatste dingen die ik nog graag wilde kopen en anders zat ik op terrasjes. ’s Avonds gingen we met een deel van de groep uit eten bij Gold, een aanrader wanneer je in Kaapstad bent. Er wordt allerlei Afrikaans (niet alleen uit Zuid-Afrika) eten geserveerd onder het genot van een lekker wijntje en Afrikaanse zang en dans. Een soort Afrikaanse dinnershow, dat was echt heel erg leuk.

Maandag was onze laatste dag, maar voordat we naar het vliegveld zouden gaan gingen we naar Robbeneiland. Het eiland dat vooral bekendstaat om het gevangenschap van Nelson Mandela, maar ik leerde ook dat het eiland veel meer functies heeft gekend. Zo is het als militaire basis gebruikt, maar werden er ook lepra patiënten naar gestuurd. Het was bijzonder om de geschiedenis van het eiland te zien en erover te horen. Na een busrit over het eiland kregen we nog een tour door de gevangenis van een ex-gevangene.

Omdat onze afgelopen paar dagen wel heel soepel waren verlopen zaten we uiteraard te wachten op nog wat ‘drama’, en dat kwam. Onze boot terug naar Kaapstad had vertraging waardoor we te laat kwamen voor onze bus naar het vliegveld. Eenmaal op het vaste land pakten we taxi’s om zo snel mogelijk bij het hotel te komen. We waren uiteindelijk gewoon op tijd bij het vliegveld, maar het was wel weer even een typisch momentje wat goed paste bij de vakantie.

Dinsdagochtend landden we via een tussenstop in Frankfurt uiteindelijk weer op Schiphol. Na wederom een nachtvlucht zonder slaap en amper (been)ruimte was het ook wel weer fijn om thuis te zijn. De afgelopen dagen had ik nog vakantie gepland staan, maar uiteindelijk ben ik bijna alleen maar bezig geweest met de verzekering en de aanschaf van nieuwe spullen die ik niet meer had. Het meeste is nu wel gedaan gelukkig en het is nu een kwestie van wachten op de verzekering voor ik weer verder kan.

Het was echt een fantastische vakantie die ik nooit zal vergeten, net als al mijn leuke en lieve reisgenoten. Ik kan nu al niet wachten op de reünie waar we het al vaak over hebben gehad. Ik kan ook niet wachten om nog eens terug te gaan naar dit mooie land. Vooral het Krugerpark staat hoog op mijn lijstje, hier zou ik dan ook graag nog wat langer blijven. En om heel veel foto’s te maken uiteraard.

De komende tijd is mijn agenda behoorlijk leeg wat afspraken betreft. Ik zal dus vooral tijd besteden aan lekker vooruit werken met het oog op de drukte die dit najaar weer gaat komen. Er zijn nog wat boekdingen die gedaan moeten worden en verder zie ik wel wat ik allemaal ga doen. Ik laat je natuurlijk via Instagram al zien wat ik allemaal doe, en anders lees je het in de volgende behind the scenes.